Poezja zastrzeżona dla wybranych
Czerwone światełko w tunelu
Oj czyżby coś się zmieniło
Tak to był mój
Czyżbym przyszedł za późno
Przecież nic się nie zmieniło
Tak to był mój pociąg i znika w tunelu
Miałem nim pędzić
Tam gdzieś
Tam w krainie snów
Kwiaty w dłoni rozbite
Ach te pociągi marzeń zmyliły tak wielu
Spada biały i tak mały
Leci wolno nie wie gdzie
Dotyk ciepła zniszczy go
Lecąc w puch tak biały
Zatapiając czułki swe
Tu wędrówki swojej kres
W dziewiczy rejs posyłam cię
W dziewicze zakątki błękitnej laguny
Popłyń jak piórko leci na wietrze
I spełnij moje marzenie
Bądź mym spełnieniem jawą i chlubą
Przepłyń nie tknięta złą myślą
Bądź mym najlepszym wspomnieniem
Ty walczyłeś aż do końca
ks. Stanisławie
Ty chlubiłeś słowo Polskie
Ty szlachcicem i kapłanem
Powstańcem z przekonania
Kapelanem konającym dałeś ulgę
Potem generałem
Ty tam w lesie dałeś przykład
A w historii pozostałeś Bohaterem
-----------------------------------------------------------------
Ostatniemu powstańcowi ks. Stanisławowi Brzósce
Droga czarna droga
Przez wyboje i bezdroża
Lecąc przez życie
Na skrzydłach sławy
Z sercem złamanym
I głosem anioła
Koncert hotel albo dom
Tekst napisany zachwyci już tłum
Piosenki Breguły lecą z głośnika
A on nieszczęśliwy poniżej trawnika
---------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mirek Breguła był wielkim człowiekiem