Poezja zastrzeżona dla wybranych
Czym są dla ludzi
Zwykłych szarych ludzi
Którzy pracują
Ciężko zarabiając na chleb
Są dla nich radością
Są chwilą odpoczynku
Chwilą wspomnień i marzeń
Chwilą wielkich nadziei
Lecz czym są naprawdę
Czym są do tych samotnych
Dla bezrobotnych ,chorych
Dla artystów , pisarzy
Malarzy ,poetów
Tego nie wie nikt …
Już zielenią się trawy
Już pola nabierają wdzięku
Już ptaki zaczynają piękne śpiewać
Już ludzie zaczynają lepiej myśleć
Wiosną piękna pora na przechadzki
To wspaniały czas spotkania
Cudny czas do zakochania
Słońce już lepiej świeci
Księżyc coraz piękniejszy
Las coraz zieleńszy
Zaczyna tętnić życie
Wiotki ciuszek
Wątłe ciało
Głowa pełna myśli
Tu japoński i hinduski
Piękne gniazda i kokony
I w Paryżu to powstało
Z nieba szarość
Promyk słońca się przebija
Lecą krople w parasole
Tęcza się tam wzbija
Paletą kolorów oko znów cieszy
Mój czas płynie szybko
Już wiem co straciłem
Tą chwile wytchnienia
Te wielkie marzenia
A najlepsze w tym wszystkim
Żal poskromienia