Poezja zastrzeżona dla wybranych
Ty walczyłeś aż do końca
ks. Stanisławie
Ty chlubiłeś słowo Polskie
Ty szlachcicem i kapłanem
Powstańcem z przekonania
Kapelanem konającym dałeś ulgę
Potem generałem
Ty tam w lesie dałeś przykład
A w historii pozostałeś Bohaterem
-----------------------------------------------------------------
Ostatniemu powstańcowi ks. Stanisławowi Brzósce
Droga czarna droga
Przez wyboje i bezdroża
Lecąc przez życie
Na skrzydłach sławy
Z sercem złamanym
I głosem anioła
Koncert hotel albo dom
Tekst napisany zachwyci już tłum
Piosenki Breguły lecą z głośnika
A on nieszczęśliwy poniżej trawnika
---------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mirek Breguła był wielkim człowiekiem
Liść zielony piękny mały
Lecz jak bardzo okazały
Słoje zdrowe kolor bucha
W podziw wpada okaz ten
Myśl przepływa
Zjem go potem na koniuszku
Zachwyć się
Mówisz że to słabość
Chorobą tłumaczysz się
Zmyślasz kręcisz ale po co
I tak już brak słuchaczy
Dzban ma jedno ucho
A wodę nosić chce
Czara goryczy już przebrana
Tracisz zaufanie nie masz twarzy
Rzucasz słowa na daremno
Nikt w ten blef dziś nie wchodzi
A twym panem jest alkohol
Bądź mym cieniem
W słońca blasku
Ukryj się tuż za mną
Abym ciebie nie zobaczył
Trwaj tak przy mnie nie odpuszczaj
Żebym czuł twój wzrok
Na mym ciele
Nie opuszczaj cienia blasku