Poezja, strona 8

Ty walczyłeś aż do końca

ks. Stanisławie

Ty chlubiłeś słowo Polskie

Ty szlachcicem i kapłanem

Powstańcem z przekonania

Kapelanem konającym dałeś ulgę

Potem generałem

Ty tam w lesie dałeś przykład

A w historii pozostałeś Bohaterem

-----------------------------------------------------------------

Ostatniemu powstańcowi  ks. Stanisławowi Brzósce

Droga czarna droga

Przez wyboje i bezdroża

Lecąc przez życie

Na skrzydłach sławy

Z sercem złamanym

I głosem anioła

Koncert hotel albo dom

Tekst napisany zachwyci już tłum

Piosenki Breguły lecą z głośnika

A on nieszczęśliwy poniżej trawnika

---------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mirek Breguła był wielkim człowiekiem

Liść zielony piękny mały

Lecz jak bardzo okazały

Słoje zdrowe kolor bucha

W podziw wpada okaz ten

Myśl przepływa

Zjem go potem na koniuszku

Mówisz że to słabość

Chorobą tłumaczysz się

Zmyślasz kręcisz ale po co

I tak już brak słuchaczy

Dzban ma jedno ucho

A wodę nosić chce

Czara goryczy już przebrana

Tracisz zaufanie nie masz twarzy

Rzucasz słowa na daremno

Nikt w ten blef dziś nie wchodzi

Bądź mym cieniem

W słońca blasku

Ukryj się tuż za mną

Abym ciebie nie zobaczył

Trwaj tak przy mnie nie odpuszczaj

Żebym czuł twój wzrok

Na mym ciele