Poezja, strona 4

Chodź przysiądz się tu

Odpocznij przy mnie

Powiedz co cię boli

Odpręż się

Albo przemilczmy czas ten

Jeśli tylko chcesz przyjacielu

Chodź usiąść

I zapomnij że boli

Powiem ci słowo otuchy

Przyjacielu mój  

Dół jest głęboki

A ściany są śliskie

Otchłań bez dna

A ty w swej psychice

Gdzieś przy końcu

Nie możesz wygrzebać się

Załapałeś doła i lecisz

Lecz ta dziura jest bez dna

A ty nie masz dokąd dolecieć

Cienka linia

Dzieląca życie od śmierci

Tak łatwo stracić głowę

Przechylić się na niewłaściwą stronę

Tak łatwo zapomnieć

A może coś w tym przeklętym życiu

Jest dobre

Rozłożyć skrzydła

I odlecieć gdzieś tam przed siebie

Zapomnieć o wszystkim

Co dobre i złe

Czy to by nie było zbyt proste

Na skrzydłach wolności leć

Konsekwentnie swe plany oświecaj

Jesienny kwiat

Dziko rosnący na rowie

Lilowym kolorem rozkwita

W szarości ogółu zachwyca

Nie dostrzeżony jak człowiek

W samotności usycha