Poezja, strona 3

Zniszczone te życie

Odleciały tamte ptaki

Jak w lato kolorowe motyle

Pozostawiło jesień kolorów

W otchłani czarnej

By spocząć spokojnie

W ciernistym krzewie na dnie

Aż przyjdzie  

W głuchej ciszy

Zegar tyka

Uciekają puste minuty

Nic nie znaczy tamta chwila

Czy jeszcze się obudzę

Czy zegar zatyka

Szczęśliwe minuty

Mowa w milczenie

Wzrok w białą laskę się zmieni

Światłą wygasły

W wąskim tunelu

Zatarło ostatni promień słońca

I czerń przewodni kolor czerń  

Nadchodzi

Jak anioł śmierci

Nadchodzi

Przynosząc śmierć i zniszczenie

Nadchodzi

Z bólem związany na wieki

Odchodzi

Gdy weźmie co zaplanował

Odchodzi

Anioł śmierci tutaj odchodzi

I spokój radości nadejdzie  

Czarny kolor

W głowie mej

Czarny świat dookoła

Czarne wstęgi przeplatane

Ani jednej białej

A jak już odejdę

Czy ktoś ten kolor przyodzieje

Czy ktoś zapłacze