wspomnienie prawie jedyne

Przy małym stole

Liczna rodzina

W dużym smutku pogrążona

Jej żywicielka , pocieszycielka

Śmiertelna dłoń dotknąć chce

Słaba z pomocą ściany

Najprostsze czynności próbuje wykonać

Tak nagle , ta biała dama

Swą kosą następna dusze ścina

To wszystko co widzi oczyma dziecka

Przez resztę swych dni